Ormanın çayırla buluştuğu yerde Bir geyik zıplar özgüvenle. Özgür, mutlu, tasasız. Anı yaşar sadece.       * Aman diyim, ey geyik! Uzak dur n'olur, İnsan kılığındaki canilerden. Anlamaz onlar ne de olsa, Yaban candaki masumiyetten...

Balkonda oturmuş Güneşin batışını izliyorum. Işığın yumuşadığı, Bulutların al al olduğu anlarda Bir muhabbet başlıyor çığlığı...

Bir ağaç ol deselerdi bana Öyle ki, bir ömür geçec...

Günlerin grisi gibi, Amellerin karası da Bırakmıyor peşimizi, Geliyor ardı sıra. ####################### Bırakmalı mıyım peşini...

Doğaya dair yazılar... Yaşama dair yazılar...

Bir şiir

"Yenilenen doğa" başlıklı şiirim